“Wie ogen heeft om te zien en oren om te horen, kan zichzelf ervan overtuigen dat stervelingen geen geheim kunnen verbergen. Wie met zijn lippen zwijgt, babbelt met zijn vingertoppen; uit al zijn poriën dringt het verraad naar buiten”
Een quote Sigmund Freud uit zijn Inleiding tot de psychoanalyse, en zomaar een quote uit het boek ‘De stille patiënt’ van Alex Michaelides.
De één leeft. de ander sterft. Kies maar.
Zou jij willen blijven leven?
Lees verder
Thrillers. Ik houd ervan. Vooral als ze betiteld worden als psychologische thrillers. Black Eyed Susans is zo’n thriller. Duik mee in het spannende leven van Tessa, en leer haar en de demonen in haar hoofd goed kennen. Wat als alles wat je ooit gedacht had te weten, allemaal niet klopt? Is Tessa nu echt gek aan het worden, zoals de meeste mensen van haar denken?
Lees verder
Ragdoll is de spannende debuutthriller van Daniel Cole, waarin rechercheur Wolf en zijn collega’s Baxter en Edmunds voor een raadsel staan. Er is één lijk gevonden, maar daarvoor zijn 6 slachtoffers gemaakt. De grote vraag is natuurlijk: wie zit er achter deze moorden? En kan de moordenaar gestopt worden, voordat er nog meer slachtoffers vallen?
‘It sucked up my entire afternoon, not to be missed’. Dat is wat Tess Gerritsen, één van mijn favoriete auteurs, zei over het boek ‘The girl on the train’ (of ‘Het meisje in de trein’ in het Nederlands) van Paula Hawkins. Met veel plezier begon ik dus te lezen, met ook de wetenschap dat de verfilming eraan zat te komen (de film draait nú in de bioscoop). Geef ik Tess gelijk, of laat ik het bij ‘It sucked’?
Gisteren was vriendlief jarig. Dé perfecte gelegenheid voor een gezellig hapje en drankje buiten de deur, met afsluitend een filmpje in de bioscoop. We houden beiden wel van enge films en zo belandden we bij Don’t breathe. Zenuwslopende thriller of is er toch meer nodig om ons bang te maken? Dat was de grote vraag waarmee we beiden de bioscoopzaal binnenliepen…
Een liefdevol, eigen gezinnetje, een mooi huis en een goede baan klinken niet per se zo verschrikkelijk dat je meteen de neiging krijgt je spullen te pakken en ergens anders een nieuw leven te beginnen, toch? Het hoofdpersonage van ‘Een stap te ver’, Emily, denkt daar anders over. Haar verleden dreef haar tot het uiterste en ze sloeg ervoor op de vlucht. Maar aan het verleden valt vaak lastig te ontkomen…
Ik houd van films die je op verschillende manieren kunt interpreteren. Eén van die films is ‘The Babadook’, een Australische psychologische thriller/horror uit 2014. Het verhaal gaat over de alleenstaande moeder Amelia, die het na de dood van haar man alleen moet zien uit te houden met haar angstige, drukke zoontje Samuel. Alsof dat niet erg genoeg is, worden ze ook nog eens geplaagd door ‘The Babadook’, een eng figuur uit één van de kinderboeken van de kleine Samuel. Kinderachtig is Babadook absoluut niet. Of ik het wezen angstaanjagend vond? Dát vertel ik jullie graag vandaag.
Whatsapp, Facebook, Twitter, Instagram, Snapchat, alle blogs: sociale media zijn niet meer weg te denken uit ons leven. We gebruiken het om in contact te blijven met onze vrienden en familie, maar ook om nieuwe mensen te leren kennen. Iedereen is zo gemakkelijk verbonden met elkaar, dus een foto of filmpje is ook zo de wereld door. Ook dat ene filmpje waarvan je had gehoopt dat die nooit openbaar zou worden. Of dat het überhaupt gemaakt was. Chantal uit Werkendam, die een tijdje geleden veel in het nieuws was, kan hier over mee kan praten, maar als je op zoek bent naar een fictief karakter die de gruwelen van social media meemaakte, lees dan ‘Verloren dochter’ van Helen Fitzgerald eens. Lekker actueel.
So we read again 