“Wie ogen heeft om te zien en oren om te horen, kan zichzelf ervan overtuigen dat stervelingen geen geheim kunnen verbergen. Wie met zijn lippen zwijgt, babbelt met zijn vingertoppen; uit al zijn poriën dringt het verraad naar buiten”
Een quote Sigmund Freud uit zijn Inleiding tot de psychoanalyse, en zomaar een quote uit het boek ‘De stille patiënt’ van Alex Michaelides.
De quote staat eenzaam en alleen op een pagina vóór het eerste hoofdstuk, maar nadat een proloog een bladzijde uit het dagboek van Alicia Berenson heeft laten zien. Niet de hoofdpersoon, hoewel het boek wel over haar gaat.
Hoofdpersoon van het boek is Theo Faber, psychotherapeut met maar één missie: Alicia weer aan het praten krijgen. Zij heeft op 33-jarige leeftijd namelijk haar man doodgeschoten. 5 keer. Door het hoofd. En het daarna op een zwijgen gezet. Wie hierdoor denkt dat dit boek een bloederige thriller is, heeft ongelijk. Bloederige scènes komen in die boek nauwelijks voor, maar er is wel spanning. Onderhuidse spanning.
Dit debuut van Michaelides is een slimme, psychologische thriller, met een grote scheut drama. Misschien zelfs een beetje teveel drama. Wie op zoek is naar een thriller met actie en boeken vooral spannend vindt als er sprake is van achtervolgingen en sensatie, komt bedrogen uit. Maar dat het boek slim in elkaar zit, dat is zeker!
Het boek is opgebouwd uit dagboekstukken van Alicia, en stukken waarin Theo’s leven (en werk met Alicia) wordt beschreven. Hierdoor leer je beide personen goed kennen. De dagboekfragmenten zijn een leuke afwisseling in de verhaallijn. Er zijn genoeg bijfiguren die je ook redelijk leert kennen, maar die zijn (zoals gewoonlijk met bijfiguren) vrij statisch.
Wie nog niet nieuwsgierig is geworden nu, moet vooral weten: dit boek heeft een geweldig plot met een allerbest geschreven eindstuk. Het is duidelijk dat de auteur zich heeft laten inspireren door whodunit-queen Agatha Christie (zoals in dit interview te lezen is. Net als het feit dat er al geschreven wordt aan een nieuw boek! Yes!).
Ondanks het geweldige verhaal twijfel ik over het eindoordeel. Ik zou zeggen: 3 sterren voor de spanning, maar 4 voor hoe het verhaal in elkaar steekt. En omdat dát hetgeen is wat dit boek zo sterk maakt, moet ik misschien ook maar voor de volle mep gaan. Dus bij dezen: 4 sterren* voor ‘De stille patiënt’ van Alex Michaelides.
* Ik had het voorrecht dit boek te mogen lezen via de Hebban Leesclub, waar ik met 18 andere leesfanaten het boek mocht lezen en bespreken. Samen het boek bespreken heeft zeker bijgedragen aan mijn leesplezier. Als ik die mee moet tellen, dan was het leesplezier zeker 4 sterren waard! Ik wil daarom Hebban (met ‘leesclubleidster’ Greet) nogmaals bedanken voor dit leesexemplaar en de mogelijkheid om (online) mee te kletsen over dit boek.
Heb jij De stille patiënt al gelezen of ben je dat nog van plan? Wat vond je ervan, of wat verwacht je? Ik hoor het graag!
@sowereadagain
Facebook.com/sowereadagain
_storyaddict_
Volg me op Bloglovin’ of laat een reactie achter onder deze post.
So we read again 