“Helemaal het einde” gaat over de 28-jarige rockster Roxanne, die vanaf haar 18de een eigen leventje voor haarzelf in Amerika heeft gemaakt. Alles is volledig rock ‘n roll, totdat het noodlot toeslaat en ze (niet geheel vrijwillig) terugkeert naar haar ouders in Nederland. Kan ze daar weer wennen, zo tussen de koeien op het platteland en haar oude, typisch Nederlandse vrienden?
Dát ga ik natuurlijk niet verklappen, maar wat ik je wel kan zeggen:
1) Het boek is geschreven met ontzettend veel humor. Scherpe opmerkingen en grappige gebeurtenissen volgen elkaar in hoog tempo op, en dit maakt “Helemaal het einde” een lekker tussendoortje. Hoewel sommigen zullen zeggen dat een boek van 480 pagina’s niet per se een klein tussendoortje is, is het er zeker één die je moet lezen. Toegegeven: sommige stukken gaan wat minder snel, en ik denk dat het boek ook met minder bladzijdes had kunnen volstaan, maar ik heb zeker geen spijt dat ik dit boek gelezen heb.
2) Het boek bestaat uit 5 delen, die ieder een stuk uit het leven van Roxy vertellen. Hierbij komen verschillende personages aan het woord. Door middel van een korte flashback en afwisselende hoofdstukken over het verleden en het heden, leren we de personen in “Helemaal het einde” steeds beter kennen. Hun gedachten en gedragingen, met bijhorende ups-and-downs, zijn prima uitgewerkt. Op het einde komt alles mooi bij elkaar. Het is een rond verhaal, waarbij de lezer uiteindelijk closure krijgt. Eentje met een redelijk voorspelbaar einde, maar die prima past bij het genre (humoristische feelgood).
3) Lisette Jonkman is geen auteur van de oude stempel: haar boeken bevatten vaak recente thema’s en eigentijdse onderwerpen. Hoofdpersonage Roxy dealt in “Helemaal het eind” met redelijk ‘standaard’ problemen zoals relaties die niet lekker lopen, maar heeft ook andere demonen om mee af te rekenen. Dit gebeurt allemaal in een paar originele settings, met een geweldig contrast: het ruige “Rock and Roll” Amerika tegenover het brave en saaie Nederland.
4) Jonkman debuteerde in 2012 met “Glazuur” en had zichzelf sindsdien als doel gesteld om ieder jaar een nieuw boek uit te brengen. Na “Verkikkerd” (2013) en “Verslingerd” (2014) had “Helemaal het einde” in 2015 uit moeten komen (onder de naam “Denk maar niet dat dit een liefdesliedje is”, nu de titel van het vijfde hoofdstuk). Om persoonlijke redenen (die ze ook achterin het boek wat meer toelicht) is het boek herschreven en uitgesteld tot 2017. Teleurstellen voor de fans, maar het resultaat mag er zijn. Voor mj was dit mijn eerste ‘Jonkman’, en ik ben zeker ook benieuwd naar haar andere verhalen.
5) Het boek toont de veelzijdigheid van de auteur. Zo is het boek doorspekt met songteksten van Roxy’s band: Surrender to Expectation. Jammer dat we niet te weten komen hoe deze prachtige teksten op een passende beat klinken, maar een tip: check Lisette Jonkmans Spotify-account en zoek naar de playlist ‘Denk maar niet dat dit een liefdesliedje is’. Precies wat ik me voorstelde bij het lezen over Roxannes rockband.
Heb jij “Helemaal het einde” ook gelezen? Wat vond jij ervan? Laat een reactie achter in de comments. I M U !
So we read again 