[Recensie] Miss Peregrine’s home for peculiar children – Ransom Riggs

Oktober is de maand waarin men Halloween viert 🎃. Vooral in de Engelssprekende landen, maar ook steeds vaker in Nederland en België. Tijd dus voor een boek met een creepy cover 💀: Miss Peregrine’s home for peculiar children (of ‘De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine’ in het Nederlands) van Ransom Riggs.

Jacobs opa kan geweldige verhalen vertellen. Over kinderen waarmee hij vroeger samenleefde, de één nog vreemder dan de ander. Jacob zelf is een beetje een buitenbeentje. Niet vreemd dus dat hij graag naar de verhalen van zijn opa luistert en het goed met hem kan vinden. Totdat… opa op een brute wijze om het leven komt…

Na de dood van zijn opa kan Jacob dan ook niet anders dan de laatste cryptische boodschap van opa  ontrafelen en zo op avontuur gaan. Een magische beleving, zo blijkt later, waarbij Jacob in een onbekende wereld belandt. Een vreemde groep mensen, met veel leeftijdsgenoten en vol magie, klaar om hem in ontvangst te nemen. Een soort van Harry Potter 2.0 dus.

Het begin van het verhaal was spannend, de verkenning van de nieuwe wereld voelde als een verfrissend avontuur. Maar al snel wordt het verhaal redelijk lief en braaf. Het biedt niet de mysterieuze spanning die je van de cover zou verwachten, waar een nogal eng, zwevend meisje je aanstaart. Niet verkeerd, maar toch wel jammer.

De dialogen zijn even wennen, maar passen eigenlijk perfect bij de jonge Jacob en zijn bijzondere vrienden. Ze zijn grappig, hier en daar ook een beetje intelligent en komen de sfeer ten goede. Hoewel het boek eigenlijk is geschreven voor jongere lezers (13-17 jaar), is de schrijfstijl alles behalve kinderlijk. Ook voor de (meer) volwassen mensen prima te lezen.

Het boek zou echter beter zijn geweest als de gevoelens van de hoofdpersonage, Jacob, wat beter uitgewerkt waren. Hij was als jong kind een buitenbeentje, en is dat op latere leeftijd nog steeds, maar hoe hij zich verder ontwikkelt, blijft een beetje raden.

Ook de emoties van de andere personages blijven op de vlakte, en de bijzondere kinderen worden eerder op hun bijzondere gaven beoordeeld, dan op hun karaktereigenschappen. Ook dat is jammer, want een verdieping had het boek veel interessanter gemaakt. Zeker in combinatie met de foto’s die in het boek zijn toegevoegd, waar ik sowieso wel een grote fan van ben.

Ook al komen de bijgevoegde foto’s op een e-reader minder goed uit de verf, ze maken het boek wat mij betreft zeker leuker! Lekker creepy (ook al is het boek dat niet echt).

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine zijn erg vermakelijk en bieden een goed verhaal om zo eens tussendoor te lezen. Met nog 2 delen te gaan zou het een perfecte bingeread kunnen zijn. Helaas is mijn interesse net niet genoeg gewekt om deze toch wel redelijk dikke pillen nog achter het eerste boek aan te lezen. Daarvoor ligt genoeg anders leuks op de plank. Voor mij voorlopig dus nog even geen deel 2 of 3, hoewel die zeker ooit nog wel eens zullen komen. Net als de verfilming, die ik ook nog graag eens wil zien.

Conclusie: wie een spannende horror verwacht te gaan lezen zit met dit boek heel erg mis. De foto’s zien er op het eerste oog een beetje creepy uit en zijn zeker een leuke toevoeging, maar wie het verhaal leest, snapt dat de afbeeldingen helemaal niet eng bedoeld zijn. Ben je echter op zoek naar een nieuwe fantasiewereld, ook geschikt voor een wat jonger publiek (YA)? Dan is ‘Miss Peregrine’s home for peculiar children’ zeker een aanrader.

Score: 3,5/5

Als jij een ‘bijzonder kind’ was, wat zou jouw gave dan zijn? Let me know!

Tweet me via @sowereadagain
Stuur een berichtje via Facebook
Volg me op Bloglovin’
Of laat een reactie achter onder deze post.
Vind ik leuk 🙂